Design 2 Blues

Motto touku made isshoni yuketara nee
Ureshikute sore dakede
Omoi de wa itsumo kirei dakedo
Sore dake ja onaka ga suku wa
Honto wa setsunai yoru nanoni
Doushite kashira? Ano hito no egao mo omoi dasenai no

Siguro di nyo na-gets ‘no? Excerpt yan dun sa unang opening song ng Samurai X. Sobakasu ang title nyan. Astig yang kanta na yan para sa akin. Ewan ko ba kung bakit, pero gusto ko yung mga kanta na mabilis ang bato ng lyrics…parang nakakatuwa kantahin… hehe… para kang naglalaro… wordplay…kaya may mga kanta rin si Jason Mraz na gusto ko…

Pero sa totoo lang, wala akong hilig sa rap. Lalo na sa pinoy rap. Minsan, sa sobrang walang kwenta nun e mas maganda pa sa pandinig ang platong paulit ulit na nababasag. Gusto ko lang talaga e yung mabibilis ang lyrics…

Anyway, para sa mga di biniyayaan ng linguistic talents, ibibigay ko na ang meaning nung mga lines na nasa taas…eto yung meaning nya per line…pinalitan ko yung his ng her kasi asiwa naman yun…hehe…

I wished we could go together farther,
It would be joyful enough to...
Memories are always beautiful,
But with only that you can't live.
Tonight should be a really sad night,
But why? Actually I can't remember her smiling face.

Nakakatuwa ang mga hapon. Parang napakadali lang sa kanilang gumawa ng kanta. May kadayaan din ang lenggwahe nila… biruin mo yung mga syllables e napakaflexible… kaya kahit anong hati pwede… kahit nahahati na yung word e astig pa rin pakinggan… kaya may mga kantang pang-anime na sinasabayan natin kahit di natin alam ang lyrics…

Sawang sawa ako dyan sa mga anime songs kapag linggo. Simula 3^rd week ng February e parang naging simbahan ko na ang skul… kasi nandun ako tuwing linggo. Gumagawa ng design. Nagpapanggap. Nag-uubos ng oras. Apat na lang kami sa grupo dahil nagdrop na yung isa. At yung mga natira sa grupo ko e puro intsik.

Ni hao? Kamusta naman? At ang mga intsik na ito ay mahilig sa kantang hapon. Ay walangjo, kahit yung mga super bagal na kantang anime na parang love song ay di nila pinalampas… tsk tsk…

Akala ni sir ean ok na ang prototype namin. Aba, akalain mo, akala ko rin e… Pero mukhang mali tayo ng akala. Si mamsir kasi…aaargh…. Out of 10 points para sa prototype e 3 points lang pala binigay nya sa amin… samantalang gumagana naman ang prototype namin… tsk tsk… Ay naku, nakakapang-init ng laman.

Pipilitin pa rin naming magdefense sa kanya, kahit na nagpapahiwatig syang di kami aabot… E di nya ba napansin na napaka-unfair nya… Ay naku, ayoko muna magkwento ng details… saka na lang. Sapat nang malaman mong nakakaasar sya dahil ang dating e napakainconsiderate nya sa amin… kumpara dun sa ibang grupo… natural matatapos nila yung project nila dahil kumpara sa amin wala sa kalingkingan nung nakaassign sa kanila… kaya nga walang makalusot sa mga kapareho namin ng design problem e… kasi nga sobrang hirap…battery pa lang na ginagamit namin e luging lugi na kami e… tapos sila PC based samantalang kami kelangan microcontroller-based… tapos daming patsutsu…daming paarte… ayan…magtaka pa sya kung di kami umabot sa expectations nya…e di sana wag na sya mag-expect…sino ba nagsabing mag-expect sya?

Ang dating kasi, akala mo kung sino silang magaling…lalo na yung kasama nya… e sana lang nagawa nila yung pinagagawa nya sa amin…para malaman nila. Atsaka, feeling ata nila yung kanila lang subject namin e… Nagpalit-palit ng schedule… e alangjo, kaya ko nga kinuha yun ng sabado para plantsado schedule ko e… wala… nangyari tuloy lalong nagkasabog sabog…

Ang masakit, kahit bumagsak ako ngayon sa kanya…next term, sya pa rin ang prof ko, 98%... Tsk tsk.

Argh. Ayoko na ng ganyang usapan…palagay ko nga isa ang DESIGN 2 sa mga dahilan kung bakit natuyot ang aking writing powers sa ngayon… tsk tsk… + yung zero lovelife nakadagdag din yan…ohohohoho…

Nagdebut na pala ang kapatid ko nung sabado. Nagpunta pa ako ng Batangas, dahil dun ginanap yun kina lolo’t lola…wala…parang timang ako nung pumunta ako dun kasi wala pa akong tulog. Ayun…tinamad na naman ako magkwento… tsk talaga…

Malapit na rin akong mag-“debut”… hehehe…